Agnieszka Deja
![22 skarby kościoła św. Wita w Karczewie wpisane do rejestru [ZDJĘCIA]](https://static2.przegladotwocki.pl/data/articles/xl-zabytki-w-zabytku-1757662649.jpg "22 skarby kościoła św. Wita w Karczewie wpisane do rejestru [ZDJĘCIA]")
Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków podjął decyzję o wpisaniu do rejestru zabytków cennych elementów wyposażenia kościoła parafialnego pw. św. Wita w Karczewie. Ochroną objęto aż 22 obiekty o wyjątkowych walorach artystycznych i historycznych.
Obrazy Michała Elwiro Andriollego
Wśród wpisanych zabytków znalazły się m.in. dwa obrazy autorstwa Michała Elwiro Andriollego z końca XIX wieku: dwustronne przedstawienie świętych, wtórnie wszyte w chorągiew ufundowaną przez kupców karczewskich w 1914 r., oraz obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, znany również jako Matka Boża Smutna. Za zabytki uznano także 14 obrazów z ramami ukazujące stacje drogi krzyżowej czy krucyfiks z belki tęczowej znajdujący się obecnie w nawie głównej. Lista jest jednak o wiele dłuższa.
Świadectwo dziejów świątyni
Jak podkreśla konserwator w uzasadnieniu decyzji, obiekty te wyróżniają się wysokim poziomem artystycznym i warsztatowym, a ich wartość przejawia się zarówno w kompozycji, jak i w jakości polichromii, malarstwa czy rzeźby. Całość harmonijnie wpisuje się w wystrój świątyni i stanowi świadectwo kolejnych etapów jej dziejów.
– Ponadto zespół obiektów wpisanych do rejestru reprezentuje historyzujące stylistycznie formy stosowane w sztuce sakralnej XVIII-XX w. Objęte wpisem obiekty pochodzą z różnego czasu i tym samym stanowią one świadectwo nawarstwień wynikających z użytkowania kościoła, w tym uzupełnienia i wymiany wyposażenia po pożarze w 1865 r., czy rozbudowie kościoła na pocz. XX w. – przekazał w uzasadnieniu Marcin Dawidowicz, Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków.
Historia kościoła św. Wita
Kościół pw. św. Wita, którego początki sięgają XIII wieku, jest jednym z najważniejszych zabytków Karczewa. Obecną, barokową świątynię wzniesiono w latach 1733–1737 z fundacji marszałka wielkiego koronnego Kazimierza Bielińskiego, najpewniej według projektu architekta Karola Antoniego Baya. W XIX wieku obiekt kilkukrotnie remontowano, a w latach 1911–1913 przeszedł gruntowną rozbudowę zaprojektowaną przez Hugona Kuderę, która zmieniła jego formę architektoniczną. W 1958 roku kościół został wpisany do rejestru zabytków, a teraz jego wyposażenie uzyskało dodatkową ochronę prawną.
Napisz komentarz
Komentarze